حاج صفی: زودتر از اینها منتظر تمدید قرارداد اسکوچیچ بودم، در تیم ملی حق ندارند صورتشان را کج نمایند! - صندلی و تلفن

به گزارش صندلی و تلفن، کاپیتان ایران از آن دسته بازیکنانی است که کمتر تمایلی به مصاحبه نشان می دهد ولی وقتی صحبت می نماید حرف های او خواندنی است.

به گزارش گروه ورزشی صندلی و تلفن، احسان حاج صفی از مهم ترین بازیکنان تیم ملی در جهت راهیابی به مرحله نهایی جام جهانی بود که در گفتگویی در خصوص اتفاقاتی که منجر به پیروزیت تیم ملی شد، صحبت نموده است. او بعلاوه در صحبت هایش به این موضوع اشاره می نماید که انتظار داشته زودتر از این ها قرارداد اسکوچیچ امضا گردد و به مسائل پراهمیت دیگری هم اشاره نموده که گزیده آنها را در ادامه می خوانید.

*ایران در چهار بازی به پیروزی دست پیدا کرد و الان که بردیم شاید ساده به نظر بیاید، زمانی که برای مسابقات می رفتیم، استرس زیادی در میان اهالی فوتبال حاکم بود.

دور رفت امتیازات خیلی ساده ای را از دست دادیم. حالا اصلا کاری به این نداریم که مربی چه کسی بود. اشتباهاتی داشتیم و امتیازات بازی ها را خیلی ساده از دست دادیم. بازی با بحرین حتی می توانستیم برنده بازی باشیم، اما شانس نداشتیم. حتی خود من یک تک به تک خراب کردم و حتی اگر ضربه من گل می شد، می توانستیم برنده از بازی بیرون بیاییم، اما شانس نداشتیم. روی اشتباه خودمان یک گل خوردیم و تقریبا نود دقیقه حمله کردیم ولی توپ هایمان به گل نرفت. بازی با عراق هم مسائلی بود و شانس باز هم با ما نبود. امتیازات خیلی ساده ای را از دست دادیم. واقعا شرایط برای صعود خیلی سخت شد. امیدوار بودیم این ها در مرحله برگشت بیایند به ایران و مقابل تماشاگران ما بازی نمایند. ولی ویروس کرونا آمد و همه چیز را به هم ریخت. شانس دریافت میزبانی هم داشتیم ولی به دلایلی نشد.

*با بچه ها جلسه گذاشتیم و هم قسم شدیم

بخش بعدی صحبت های حاج صفی به حضور ایران در بحرین اختصاص داشت و گفت:. در آن گرمای 50 درجه قبل از بازی ها جلسه ای با بچه های تیم داشتیم و هم قسم شدیم تا مقابل عراق و بحرین که به مردم و پرچم ایران بی احترامی کردند، نتیجه بگیریم؛ حتی به بازیکنان تیم ملی هم بی احترامی هایی شد که نمی توانستیم به راحتی از این ها عبور کنیم. در آن جلسه هم قسم شدیم و همه پشت هم بودیم. البته بحث انتقام نبود که بخواهیم احساسی بازی کنیم، ولی واقعا هم قسم شده بودیم که برویم و از این پرچم دفاع کنیم؛ برویم و مردم ایران را مسرور کنیم. خدا را شکر جلسه خیلی خوب پیش رفت و همه یکدل بودیم. دنبال این بود که هر چهار بازی را ببریم. حتی به فکر یک مساوی هم نبودیم که مثلا سه برد بیاوریم و یک مساوی تا به اسم تیم دوم صعود کنیم. می خواستیم هر طور شده به اسم تیم اول صعود کنیم؛ چون لیاقتش را داشتیم تا با اختلاف امتیاز بالا هم صعود کنیم. ولی خب مسائلی هم در جهان پیش آمد که نشد. اما هم قسم شدیم که این چهار بازی را هر طور شده 12 امتیاز بگیریم و صعود کنیم. بازی اول خوب نبودیم ولی بازی به بازی بهتر شدیم و هر بازی دو سه تا زدیم. به کامبوج هم 10 گل زدیم. عراق را هم می توانستیم با اختلاف ببریم و عراق شانس آورد که سه تایی نشد، چون نیمه دوم موقعیت های خیلی خوبی داشتیم. واقعا فقط به عشق مردم ایران به زمین رفتیم تا مسرور شان کنیم.

*چرا در دور رفت این فضای هم قسم شدن وجود نداشت. در واقع چه شرایطی در آن برهه وجود داشت؟

مهم ترین علت این اتفاق را مربی می دانم که تمرکزی که باید به تیم می داد را نمی داد. دوست ندارم خیلی زیاد در این مورد صحبت کنم.

*موضوعی مطرح بود که نسل بسیار خوبی داریم و به نوعی در برخی نظرات بیشتر روی این موضوع مانور داده می شد. اما به هر حال باید در خصوص نقش کادر فنی هم صحبت کرد که حالا قرار است همکاری اش ادامه پیدا کند.

من فکر می کنم برترین گزینه را انتخاب کردند. در آن زمان من تراکتور بودم و با چند نفر که صحبت کردم، می گفتند اسکوچیچ از لحاظ فنی واقعا خوب است؛ خیلی ها این موضوع را می گفتند و می گفتند وقتی از نزدیک با او کار کنی، متوجه می شوی. واقعا هم اسکوچیچ از نظر فنی خیلی خوب است و مربی کاربلدی است. من همان موقع که یک اردو با ایشان کار کردم، از او حمایت کردم. چون مربی خیلی خوبی است و با جان و دل کار می نماید که این تیم نتیجه می گیرد. جلسات زیادی با هم داشتیم و می گفت صد در صد من این تیم را درست می کنم و نمی گذارم مثل دور رفت باشد که بی نظم و بی برنامه باشیم. می گفت شک نکنید ما از این گروه صعود می کنیم. مصاحبه های اول من هم که از ایشان حمایت کردم، چون دیدم که چطور زحمت می کشند و کادری هم دارند کادر بسیار خوبی است. آقای هاشمیان، آقا کریم و بقیه مربیان تیم. بالاخره خود آقای هاشمیان چند سال در کلاس اول اروپا بازی نموده و کلاس های مربیگری را هم رفته است. از لحاظ دانش آقای هاشمیان خوب هستند. بعد هم آقا کریم اضافه شد که از لحاظ فنی شناخته شده است. همه او را می شناسند و احتیاجی به صحبت در خصوص ایشان نیست.

*شما زمانی هم با کریم باقری همبازی بوده اید؟

بله من زمانی که ایشان در تیم ملی بودند با آقا کریم هم تیمی بودم و در پرسپولیس هم که بودند مقابل ایشان بازی کردم. آقا کریم احتیاجی به تعریف کردن ندارند و فکر می کنم برترین گزینه بودند که در اردوی آخر اضافه شدند. کادر بسیار خوبی داشتیم که در کنار هم تیم خوبی تشکیل دادیم و ثمره اش را هم بردیم و همه لذت بردند. مسروریم که توانستیم مردم را مسرور کنیم.

*بازگشت به دفاع چپ برایت چه حسی دارد. دوست داری در میانه میدان بازی کنی یا در پست دفاع چپ؟

من برایم فرق نمی نماید؛ چه دفاع چپ باشم، چه وینگر چپ و چه هافبک؛ برایم فرقی ندارد و هر سه پست را بازی نموده ام. هر جا مربی به من احتیاج داشته باشد بازی می کنم. دوست دارم در اختیار تیم باشم و تا جایی که می توانم زحمت بکشم. واقعا برایم فرقی نمی نماید. حتی اگر مربی تشخیص بدهد که روی نیمکت بنشینم، مسئله ای ندارم و تیمم را حمایت و تشویق می کنم تا تیم ملی پیروز باشد.

* پاس گل سرنوشت ساز ایران در مقدماتی جام جهانی را در پستی دادی که این سال ها کمتر در آن بازی کردی. برای تو بازگشت به دفاع چپ چه حسی دارد؟

درباره پاس گل هم، عراق از همان اول دفاع می کرد. خیلی سخت بود که نیمه اول گل بزنیم. یک صحنه بین دفاع راست و هافبک راست شان یک ناهماهنگی بین شان به وجود آمد و من دیدم یک فاصله ای افتاد؛ از آن گوشه یک فرار زدم و علی [قلی زاده] هم که متخصص این پاس ها است و من را دید و فکر کنم طارق [همام] بود؛ کسی که تا آخر با من آمد. واقعا فضا نبود که پاس بدهم فقط یک فاصله بین دو پای او دیدم که می خواهد پا بیاندازد؛ با خودم گفتم باید از بین پای او پاس بدهم که برسد به سردار. سردار را هم از قبل دیده بودم و یک پاس آرام دادم که برسد به سردار. گفتم پاس محکم بدهم رد می گردد و یک پاس کنترل شده بود که برسد به سردار و او هم متخصص ضربات آخر است و یک گل قشنگ زد که احتیاج به تعریف ندارد.

* آن لحظه ای که تو پاس را فرستادی، گل را از زاویه خودت دیدی. تو مطمئن بودی توپ گل می گردد؟

من فقط ترس این را داشتم که دروازه بان نیاید توپ را قطع کند. چون اگر دروازه بان باهوشی بود، می آمد این توپ را قطع می کرد. من فقط یک راه داشتم و آن هم پاس بود چون اگر سر توپ می زدم نفرات بعدی عراق می رسیدند و توپ را می دریافتد یا یک جورهایی کنترل می کردند تا نفرات بعدی برسند. اگر یک گلر باهوش می آمد و جهت توپ را می بست اما جوری که پاس دادم نتوانست بیاید و می دانستم سردار فقط با یک ضربه می تواند گل را بزند. چون اگر استپ می کرد دروازه بان توپ را می گرفت. سردار هم که متخصص این ضربات است و انقدر قشنگ زد که توپ گل شد.

* روز دوشنبه هم تعیین شد که قرار است با اسکوچیچ ادامه دهیم. ما رفتیم مرحله بعد و من احساس می کنم که ما شانس خوبی برای صعود داریم و با هر قرعه کشی شانس مان بالاست و می توانیم صعود کنیم.

یک صحبت هایی درباره ماندن یا نماندن آقای اسکوچیچ بود. من امیدوار بودم که زودتر از این ها قرارداد آقای اسکوچیچ را تمدید نمایند. چون برترین نتایج را در تاریخ تیم ملی دریافتد و 7 بازی 7 برد کسب کردند و به نظرم علتی نبود که فدراسیون فوتبال با احترام بخواهند درباره گزینه دیگری فکر نمایند. چون برترین نتیجه 7 بازی 7 برد است؛ مقابل تیم های مختلف که ضعیف هم نبودند از جمله بحرین و عراق که بعد از چند سال هر دو را بردیم. من انتظار داشتند زودتر از این ها و بعد از بازی عراق سریع خبر ادامه کار و تمدید با آقای اسکوچیچ برای دور نهایی را بدهند. خداراشکر فکر کنم در حال حاضر آقای اسکوچیچ برترین گزینه بودند و دیگر یک جورهایی تیم ملی و نقاط ضعف و قوتش را می شناسند و اگر مربی جدیدی بیاورند زمان زیادی می برد تا با تیم ملی آشنا گردد و خدایی ننموده شاید مسائل دیگری به وجود می آمد. به هر تبریک می گویم و حس می کنم می توانیم با ایشان به جام جهانی صعود و مردم را دوباره مسرور کنیم.

* که اگر این اتفاق بیفتد می گردد سومین جام جهانی متوالی تو. میخواستم نظرت را بدانم که به نظرت مرحله نهایی متمرکز باشد بهتر است یا عادی؟

فکر کنم متمرکز می گردد دیگر؟ به نظرم رفت و برگشتی باشد بهتر است و امیدوارم تا آن زمان واکسن ها زده گردد چون ما دلتنگ طرفداران هستیم که در استادیوم آزادی آنها را ببینیم. امیدوارم متمرکز نگردد و رفت و برگشت باشد و تیم ها بیایند در آزادی. بازی در استادیوم آزادی با تماشاگران حس و حال دیگری دارد و انشالله اینطوری پیش برود. حالا بالاخره مثل بحرین که می خواستند سود ببرند، شاید در گروه عربستان بیفتیم. چون عربستان ممکن است چنین میزبانی ای را بتواند بگیرد. امیدوارم فدراسیون هم زورش را بزند که چنین کاری انجام نگردد و تیم های دیگری مثل عربستان به هدفشان نرسند.

* درباره لژیونرهای تیم ملی چه نظری داری؟

لژیونرهای ایران همه در تیم های خیلی خوب بازی می نمایند و خداراشکر سرحال هستند و یک جورهایی مربی تیم ملی مانده که کدام 11 نفر را بگذارد. 11 بازیکن در ترکیب اصلی قرار می گیرند و 11 بازیکن بیرون هستند که شاید حتی از 11 بازیکن اصلی قوی تر باشند.

*باید قبول کنیم که این دوره از بازی های یورو، با کیفیت ترین بازی های جام ملت های اروپا هستند و چیزی که می بینیم در تیم های شگفتی سازی همانند دانمارک، ایتالیا و جمهوری چک بازیکنان با یک حس و حال خیلی فوق العاده ای در زمین حضور پیدا می نمایند. با توجه به این موضوع چقدر مهم است که بازیکنی که در تیم ملی حضور پیدا می نماید، چه به اسم بازیکن اصلی و چه به اسم بازیکن ذخیره تمام قلبش را برای تیم ملی بگذارد؟

متاسفانه تا الان پیروز به تماشا بازی ها نشده ام اما در تیم ملی ما هم هیچ فرقی نمی نماید که چه کسی بازی می نماید؛ مهم این است که تیم ملی نتیجه بگیرد. هیچ تفاوتی هم ندارد که یک بازیکن روی نیمکت است یا روی سکوهاست. تیم ما یکدل بود و همه به این فکر بودیم که تیم نتیجه بگیرد و حضور در زمین برایمان مهم نبود. حتی بازیکنی که به اسم ذخیره به میدان می رفت هم با جان و دل بازی می کرد. فرقی هم نمی کرد که یک دقیقه بازی کند یا 20 دقیقه. خدا را شکر در تیم ملی از آن دسته بازیکنانی نداشتیم و نداریم که بخواهند کم کاری نمایند یا به این اعتراض داشته باشد که چرا فیکس نبودند. هیچ گاه هم فکر نمی کنم چنین بازیکنی در تیم ملی داشته باشیم؛ چون همه اولین فکرشان این است که تیم ملی نتیجه بگیرد و بعد منافع دیگر مطرح است. من به اسم کاپیتان مثل بقیه نفراتی که پیش از من بودند، مثل آقا مسعود و آقا اشکان و آقا جواد اجازه چنین کاری را هم نمی دهم. آن زمان می دیدم که کاپیتان ها چگونه از تیم حمایت می نمایند و الان هم این وظیفه به عهده من هست که نگذارم تیم چنین شرایطی پیدا کند. در باشگاه شاید ناراحتی از بازی نکردن وجود داشته باشد اما در تیم ملی چنین اجازه ای را نمی دهیم که کسی بخواهد ناراحت باشد یا به قول ما قیافه اش را کج کند.

*یک سوال هم در خصوص بازی های ملی ات؛ الان تعداد بازی هایت با سید جلال حسینی مساوی است یا یک بازی بیشتر از او داری؟

من 115 بازی ملی انجام داده ام.

بیشتر بخوانید:

• اعتراف یک ایرانی؛ اشتباه من باعث شد رونالدو به رکورد دایی برسد!

فکر می کنی تعداد بازی های ملی ات تا چه عددی بالا برود؟

ما پیش از این هم صحبت نموده ایم و من اصلا به فکر این نیستم که چند بازی ملی باید انجام دهم تا به سید جلال یا جواد نکونام برسم. واقعا به فکر رکورد زدن نیستم. مربی تیم اگر بگوید برو برای تیم ملی بازی کن، می روم و بازی می کنم و اگر بگوید روی نیمکت بنشین، می روم و برای تیم ملی دعا می کنم. تا آنجایی که بتوانم به تیم ملی یاری کنم، صد در صد هستم. ولی جایی که احساس کنم که نمی توانم و مربی من را نمی خواهد همان جا استپ می کنم و خداحافظی می کنم.

*می خواستیم در خصوص سپاهان و پرسپولیس هم برایمان صحبت کنی. 6 هفته به انتها مسابقات به جای مانده و همه بازی هم سخت هستند.

هر چه به انتها بازی ها نزدیک تر می شویم، بازی ها سخت تر می گردد. البته برای تیمی که می خواهد قهرمان گردد از اول فصل تا آخر فصل هیچ بازی راحتی وجود ندارد. اتفاقا هر موقع فکر کنی که یک بازی راحت است در آن به مشکل می خوری؛ شاید برخی ها فکر نمایند که بازی با تیم های وسط جدول و ته جدول راحت است اما به نظر من این بازی ها سخت ترین بازی ها هستند. تیمی که می خواهد قهرمان گردد نباید به این موضوعات توجه کند که حریفش ته جدول است یا میانه جدول.

*اتفاقا سپاهان در بازی رفت مقابل ماشین سازیِ ته جدول مساوی نموده بود.

بله همین طور است. خیلی ها تصور می کردند که سپاهان آن بازی را به راحتی می برد اما دیدید که نتیجه مساوی شد. یا تیم نفت مسجد سلیمان که همه تماشاد چه تیم خوبی بود و یک مساوی از ما گرفت. هر چه هم که به هفته های انتهای نزدیک تر می شویم بازی ها سخت تر می گردد. ما هم این تمرکز را در هر بازی داریم و انشالله که بازی به بازی پیروز شویم و برویم جلو. حالا یک رقابتی هم هست و امیدوارم که هر تیمی که خوب بازی می نماید به حق اش برسد. ما تلاشمان را می کنیم و بقیه اش دست آن بالایی است که تصمیم می گیرد.

ورزش3