قرنطینه 2 هفته ای؛ فرصتی برای تامل در زندگی ، جدایی از اجتماع، پیش درآمد افسردگی - صندلی و تلفن

به گزارش صندلی و تلفن، یک جامعه شناس می گوید در قرنطینه ماندن می تواند هر دو جنبه مثبت و منفی خود را برای افراد به دنبال داشته باشد.

به گزارش صندلی و تلفن ، دو هفته قرنطینه جهت کنترل کرونا در راه است و این بدان معناست که بسیاری از شهفرایندان ایرانی باید در خانه بمانند. این در خانه ماندن برای بسیاری افراد به شدت تلخ و آزاردهنده است. چطور می توان با این مشکل کنار آمد؟

پرویز اجلالی جامعه شناس در گفت و گو با صندلی و تلفن مطرح نمود: مسائل زیادی در اثر تنها ماندن در فرد به وجود می آید. اما اکنون تنها بودن افراد مهم نیست، مهم این است که مردم پروتکل های بهداشتی را رعایت نمایند و یاری نمایند زنجیره انتقال قطع گردد. حالا مسائلی مثل تنهایی را می توان تحمل کرد.

اجلالی عنوان نمود: به طور طبیعی وقتی ارتباطات و تعاملات کم می گردد دو نتیجه پیش می آید. یکی از آنها مثبت است. جنبه مثبت این کم شدن تعاملات اجتماعی این است که افراد فرصت پیدا می نمایند از عادات روزمره خود را جدا نمایند.

این جامعه شناس گفت: به خصوص افراد جوان تر و یا افرادی که اهل عمل هستند بیشتر از این تنهایی نفع خواهند برد. این افراد در زندگی خود چندان فرصت پیدا نمی نمایند از خودشان و روابطی که با دیگران دارند فکر نمایند. آنها وقتی تنها می شوند اجبار دارند که در خانه بمانند. حالا این فرصت را بهتر در اختیار دارند تا به زندگی خود فکر نمایند.

وی اضافه کرد: فکر کردن می تواند توام با مرور خاطرات گذشته باشد. البته بهتر این است که فرد خود را سرگرم چیزهایی مثل کتاب خواندن کند و اینکه در جهت مثبت از اینترنت استفاده کند.

اجلالی ادامه داد: اکثریت مردم ما سواد دارند و افراد زیادی از تحصیلات بالایی برخوردار هستند و می توانند اوقات فراغت خود را با کتاب پر نمایند.

این جامعه شناس در ادامه گفت: تنهایی در قرنطینه فرصتی بسیار خوب برای اندیشیدن است. اندیشیدن درباره مرگ و زندگی خیلی مهم است. به موضوعات دیگری مثل جوانی و گذشته هم می توان فکر کرد. در این مدت باید به کارهای نکرده و برنامه های اجرا نشده هم فکر کرد. این قرنطینه فرصتی است برای تامل در زندگی.

اجلالی اذعان داشت: البته اگر این تنها بودن و در خانه ماندن زیاد طول بکشد اثر خوب آن از بین می رود. تبعات منفی این قرنطینه اجباری معین است. انسان با حرکت در جامعه و ارتباط با دیگران است که انرژی می گیرد. وقتی از این مناسبات اجتماعی جدا گردد و تنها بماند مستعد افسردگی خواهد شد.

وی گفت: این افسردگی باز هم با زمان ارتباط دارد. یعنی اگر زمان تنهایی کوتاه باشد منجر به افسردگی نمی گردد اما اگر طول بکشد احتمال افسرده شدن اشخاص فرد زیاد می گردد.

اجلالی بیان داشت: شرایط فرد در قرنطینه به روابط اعضای خانواده هم بستگی دارد. اگر افراد خانواده بتوانند با یکدیگر گفت و گو نمایند، تفاهم داشته باشند، حرف هم را بفهمند، سر یکدیگر فریاد نکشند، دچار خشم نشوند و عادت به گفت و گو و رفاقت داشته باشند این تنهایی و قرنطینه را بهتر می توانند تحمل نمایند. آنها بهتر و بیشتر می توانند با هم گفت و گو نمایند تا این دوری از اجتماع تحمل پذیرتر گردد.

وی گفت: اما اگر روابط بین افراد یک خانواده از قبل بد باشد و توانایی گفت و گو بین آنها وجود نداشته باشد و از سویی رفتار طرفین بر اساس محبت نباشد و در یک کلام مهارت های ارتباطی آنها با هم بد باشد مقدمات درگیری بین اعضا به وجود می آید.

این جامعه شناس یادآور شد: این شرایط با زمان رابطه برعکس دارد. اگر زمان کوتاه باشد، این دعواها بین اعضای خانواده شدیدتر خواهد شد اما اگر بلندتر باشد به این نتیجه می رسند دعوای بیش از اندازه فایده ای ندارد و سعی می نمایند گفت و گو را بیشتر نمایند. در این فرایند تحمل کردن افراد از سوی یکدیگر بیشتر می گردد. فرد با خود می گوید تا چه زمانی داد و فریاد کنم؟ پس روابط خود را معقول تر می نماید و روی رفتار خود کنترل به وجود می آورند.

وی گفت: در دراز مدت پرخاشگری ها از بین می رود و روابط بهتری بین افراد به وجود می آید. اما در کوتاه مدت از لحاظ روابط درون خانوادگی اوضاع بدتر خواهد شد.

این جامعه شناس گفت: افراد دلتنگ آشنایان، دوستان و اقوام خود می شوند که البته این بستگی به محبت درونی فرد دارد. درست است که می گویند آنکه از دیده رود از دل رود ولی واقعیت این است افرادی که به هم محبت دارند در زمان معینی بی تاب یکدیگر خواهند شد. در این بین ارتباط تلفنی بهترین ابزار برای برطرف این دلتنگی است. فضای مجازی هم تاثیر خوبی بر روی برطرف دلتنگی دارد. تماس های تلفنی انرژی بخش است.

وی گفت: خرد، عقل و خوب فکر کردن و البته به آینده اندیشیدن و تامل کردن در آینده خود و دیگران مبانی تمدن هستند. مردمی که اینها را نداشته باشند جامعه را رو به انحطاط می برند.

اجلالی اضافه کرد: مردم باید با آگاهی و خرد مسائلی همچون در خانه ماندن را کنترل نمایند. همه باید بدانند این آگاهی ضروری است. این اراده و آگاهی باعث می گردد تا فرد این توانایی را داشته باشد تا میزان ابتلا به افسردگی را در خودش از بین ببرد. با آگاهی می گردد با تنهایی و در خانه ماندن مبارزه کرد.

وی تاکید نمود: بعضی در این قرنطینه اجباری خلاقیت های زیادی به خرج می دهند، همانند تغییر دکوراسیون خانه. بعضی دیگر هم که اهل مطالعه هستند فرصت بیشتری برای این علاقه خود به دست می آورند.

اجلالی در سرانجام گفت: افرادی بیشتر بابت قرنطینه اجباری آسیب می بینند که سن بیشتر اما سواد کمتری دارند زیرا به غیر از ارتباط حضوری هیچ چیز دیگری برایشان راحت نیست و امکان استفاده از ارتباطات مجازی را ندارند.

هیلدا حسینی خواه / صندلی و تلفن